อบอ้าวคลุกเคล้ากัน ลมกรรโชกโบกพัดพา
เมฆหมอกบอกสลัว มืดพันพัวมัวผวา
ต้นตมืดาลนานนับมา ยังยืนต้นบนพื้นดิน
เดี๋ยวมืดเดี๋ยวกลับส่าง สู่หนทางสมถวิล
วิหกผกหากิน พื้นนาไร่หายโอดครวญ
โลกนี้บ่แน่นอน เดี๋ยวเย็นร้อนกลับแปรผวน
โอ้ฟ้าสิมาปรวน อนิจจังมิยั่งยืน
(พระครูเกษมทัศนคุณ)
ความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ตอบลบ